Bazen gitme diyemezsin
Bazen gitme diyemezsin gidene,
O kelime çıkmaz dilinden. Bilirsin ki gitme desende gidecektir Gidecek olan. Bir yanını bırakıp baş ucuna, Yaşanmışlıklarını da alıp yanına gidecektir. Ardına bakmadan kapıyı çekecektir Bütün hatıraların üzerine. Ne giden için kolaydır gidebilmek, Ne kalan için kolay olacaktır Kaldığı o noktada kalabilmek. Bazen gitme diyemezsin gidene, Dilinin ucunda dolaşır o iki hece, bir kelime. Gitme diyecek olursun. Dur diyesin gelir içinden. Çıkmaz o kelime dilinden. Olduğun yerde çakılıp kalırsın Kala kalmışlığınla baş başa, Yaşanmış bir çok şeyin anısıyla Kalırsın. Bazen gitme diyemezsin işte! Oysa ne giden mutludur bu gidişten, Ne kalan gülümser o giden giderken. Buruk bir hüzün kaplar gideni de, Ardında kalanı da. Hüzüne sarılırsın, anılar geçerken göz ucundan. Mutlu anlar gelir aklına, Bir kez daha hüzüne bulaşır gözlerin. Neden gitme diyemediğini anlayamazsın Oluruna bırakırsın öylece. Giden gider, Kalan kalır öylesine. Bazen gitme diyemezsin gidene... Oysa içinden adımlar çılgın gibi ona doğru koşar, Gitme dur diyesin vardır. Kolundan tutup çevirip öpmek, sarılmak istersin Ama olmaz işte, gitme diyemezsin. İçin acır, gözlerin yaşarır fakat o iki hece Bir kelimeyi çıkaramazsın dilinden. Bilirsin ki gidene gitme denilmez. Oysa belki de gitme diyebilsen Bir şansın olabilecektir. Gitme... Gitmemelisin... Neden düzelmesin ki diyebilmelisin. Ya da düzeltebiliriz umudunu hep yeşertmelisin. İnadına gitme diyemezsin gidene, Gidecek olan gitme kararını vermiştir Hüzününü yaşayarak gidecek olmanın, Olmuyordur kendince. Yaşıyordur kendi hayatını sevgisizce. Giden de haklıdır aslında daima kendince. Sonra yaşanılanlar, yaşatılanlar, Hatıralar vurur bir cümle yüreğinin üzerine. Gitme deseydim keşke, Gitme deseydi keşkeler de kalır düşünceler. Bazen gitme denilmez gidene, Giden gider, kalan kalır sessizce. Anılar ve düşünceler yakar insanı Bir eziklik, bir burukluk yaşanır, Kalanda da, gidende de. Gürsel PAL |