Gönül
Özümde birliği bulduğun günler
Tükenmez kendine darılma gönül Her lisan çıktığı nefesi dinler Boşuna haykırıp yorulma gönül Vuslat mı aranır aşık olmadan Kuytularda sacın başın yolmadan Düşünde görmeden daha ölmeden Sakın ha güzele vurulma gönül Dünyevî’yim yine dellal gezersin Dalgayla söyleşip melal gezersin Kimi aptal kimi abdal gezersin Gel Molla Kasım’a kırılma gönül |