Bir gülün acımasızlığıydı, beni aşktan soğutan
Ve pencereme konan kuşa rağmen hava soğuktu.
Rüyaların beyaz teninde dokunmuştum hayallerime
Ondan beri aram bozuktu; sessizliğimle

Ben kara gözlerindeki ışığa vurulmuştum oysa
kirpiklerinden alev gibi parlayıp, beni ısıtan ışığa
Siyah bir ışıktı güneşim,
Sen yanımda olunca

Aslında!
Verilen ödüldün sen bana
Bir karanfil gibi, göğsümde taşıdığım.
Gitmene rağmen, kurumayan yaşıma inat
Delice sevdiğim.

Zemheride açan çiçektin sen
Dallarında yağmur suyu taşıyan
Kurak bir mevsimde yağan yağmurdun
Gönül dağımdan vücuduma yayılan

Yattığım kanepede, uykusuzlukla savaşırken
Durgunluğum sensizlikten mirastı göz bebeklerimde
Karanlık bir geçmişin satır aralarında;
Susmayı öğrenmiştim ben
Sen yoktun ya
Hayalini öptüğüm,
Ay ışığı tozu yuttuğum
Bir gecenin sabahında
Bilmeden sevildiğini öğrenmiştin sen!

Bir serçenin gözyaşlarında şahitti hüznüm
Sensizliğe mahkum yüreğim,
Durmuştu hani tam sokak ortasında
Yığılmıştım boylu boyunca
Ama sen nereden bilecektin
Çünkü kara gözlerine çoktan
Gömülmüştüm ben!...

11.12.2004
Hüseyin Özbay