perdeyi arala
nasıl da özlemişim gülümsemeni
uyandım yine kar beyaz
buzlu yataklarda
güneşi kıskandıran şavkın vursun yüzüme
hadi n’olur beni biraz oyala


tarihin biriydi, bilmem hangi ihtilâldi.
bundan üç yüz altmış beş gün evveldi
yaka paça sürgüne gönderdiğim
cam kırıkları ellerimde
sesine değmeyen siluetim de yumruk izleri
al gönül sazını eline
gece perileri sızlattı mı yine ciğerini
anlat bana saliselerde gizli bensizliğini


tarife lüzum yok doğru banyoya
yüzünü yıka ama geçmesin mahmurluğun
özenle bir de dişlerini fırçala
ha sakalın kirlidir aslında
hadi onu da sinekkaydı traşla
hiç çıkarma üzerinden pijamalarını
zil çalıyor çöp almaya gelmedi kapıcı züleyha
can alıcısından minik bir kahkahayla
aç kapıyı şimdi
…
.
.
Merhaba
:)



Neşe CÖMERT
iki ağustos... iki bin on iki... saat iki