anadolda seyahat
yollarda
bir şey çağırıyor beni bir şey... tarif edemediğim neşesiyle çocukların içimde garip duygulara, ağaç kabukları kurumuş işaret ediyor baş dönmeler bir türlü sanki yeniden başlıyor havada süzülen balıklar görüyorum küçük, mikroskopik canlılar gözlerimi dolduran benek benek mevsimler geçiyor üzerimden hiç kımıldamadan beyaz yeşil sarı kırmızı o konaklarda kaldım ben komşusuz ve şimdi hatırlayamadığım içinden hiç çıkamadığım buğulu camların ardında bir şey sesleniyor “şimdi sus sen şimdi konuş”... sonumdur bu babacığım, eyvah! işte, işte yokoluş 28.07.2012 |