ELVEDAELVEDA devrilen kalyonların altında ezildi zaferimin mağlub çığlığı batmak nasıl duyguymuş doğarken öğrenmiştim aslında unutmuşum yaşamayı unutmuştum yaşanılmayı ben hiç çocuk olmadım ki baba nereden bileyim hayatla oyun oynamayı hayata diktiğim dokuz taşı yıkmasınlar diye saklandıkça çanak çömlekle hesaplaşmayı nereden bileyim nereye gideyim gündönümü gözlerinde hasretine söndüğüm anne kokusu diye içime çektiğim tülbentine sarılı taze nohut kokusu yasaklamıştı ocakta kaynayan yemeğini her gözüne baktığımda neden göbek kordonumla koparttın ki anneliğini hasrettim ana ocağına hasret bıraktın kokuna dibine kadar yalan bu dünya sövdürtmeyin topuna neredeymiş baba ocağı nerede dünkü kanka yalana eyvallahın varsa, şimdi söyle yoksa dokuzuncu köyden onuncu köye eyvallah demedim hiç sana dünya eyvahh demem arkamda kalanlara elveda sarılamadığım, kokusuna doyamadığım ana korkusuzca karşısında duramadığım baba kanımı boş yere akıtan kanka güzel günlerimi al, çocukluğumu al geride ne bıraktınız ki yaşayan cesetten başka ELVEDA yalanlarınız size kalsın bundan sonra Gülşen Mavi |