Zelâl YağmuruGün olur başım döner rüzgâra. Eser, savrulur delice toprağa. Ölüm dedikleri dipsiz kuyu açılır, yârin kokusunu alamayınca. Gözleri yok mu hele, Zelâl yağmurunda ıslanır tüm hücrelerim. Aklı baştan firar ettirenim. Sudan doğan, tomurcuk can filizim. Gayri eser durur başımda dinmez fırtına. Her dem hayaliyle dem tutar da geçemem uykulara. Oyy anam, kızma sakın sen bana. Onsuz her anım heyula! Ekmek desen, su desen az. Hava, toprak desen , onun gibi olmaz. Bir hayat varki bende, ciğerlerim O olmadan nefes alamaz. Adına duru kız dediler, gözüme bitmez yaş eklediler. Hangi mevsim, hangi kente yağmur yağarsa yağsın, bir damlasında bir Zelâl edemediler. GÜLŞEN MAVİ |