YALNIZCA SEN!..
Dilimde garipliğim kapına geliyorum;
Karanlıklar içinde ışığını yak yeter; Suçluyum, günahkârım, affını diliyorum; Sen yine senin gibi gözlerime bak yeter… Ay bakışlım güneşim bestelerden segâhım; Nokta noktam gönlümün sevdalı mihenk taşı… Sen yanımda oldukça şenleniyor sabahım; Ey gönlümün derbederi ey ömrümün sırdaşı… Dayan kalbim desem de garip nasıl dayansın; Çiğe hasret gül gibi muhtacım nefesine… Kirpiğinden düşeni güz yağmuru kıskansın; Suskunluktan ziyade meftunum yar sesine... Hayat hançer misali sokuldu sol yanıma; Kimsesizin kimsesi olmuşum haberim yok… Yalnızca gece şahit sensizken her anıma; Bu meydan savaşında cephanem, neferim yok… Emrine amadeyim elim, kolum bağlanmış; Zifiri karanlıklar gitmiyor gözlerimden… Şefkatinin elleri sanma bensiz dağlanmış; Anla ki yokluğunu şu yetim sözlerimden… “Sabah doğan güneşi sensizken bekleyemem; Derdim doksandokuzdur bir daha ekleyemem” Ali ALTINLI – 24/07/2012 Saat: 21:17 |