YALNIZLIĞIM

yalnızlığın bileğlediği gecelere ninni çalıyor dudaklarım,
yılların demlediği acılarım,çekilemiyesi oldu,
koptu incelen yerden süklüm püklüm...
kanadı oluk oluk yaralarım,
ateş kesiği sinemde pareler irin yüklü lav ile,,

kalbim tavını aldı döğünmekten, zehirli sarmaşık sevdalarla,
dur diyesim var ammaa!
dillerim lal,hatırı sayılır çocukluğuma..
saklı duruyor hala,fikrimin tavan arasında.....

cam kırıklarında yalın ayak yürürken varılmaz duraklara..
nasır bile tutamıyor topuklarım,kanayan yaralara..
sarhoş belleğimde halaa o eski benliğim,,
tutunamıyor ,yalpalıyor kırılgan düşlerim,,,

oy/saki hep duada ellerim,,
g/üne hasret ,ay/ın şavkına esir gözlerim...
alize yetişmiyor,ki alsın poyrazın sarsıntısından,
titreyişlere mahkum sıcağına hasret bu tenim...........


____________________________Hüzün okudum satırlarda yürek hüzne dair indirmiş kanatlarını duru bir anlatım bıçaktan keskin sözler yazıyor dile geliyor yürek sessizlik hakim sukut bozulmuyor oysa söylenecek daha çok şey vardır çıkmalı tavan arasından çocukluk ve belkide yeniden çocuk olmak gerek karanlıklardan aydınlıklara çıkmak için belkide üşengen çekingen bir çocuğun mazisine dalmak gerekir zemheri karanlıklarda olgunluğun safhasına ermeden tan vaktinde bulmalı acının demli kıyısını ve bir yudumluk mutluluğu ikram etmeli yere göğe ve yaradan karşı olan minnettarlığına sessizliğin ürpertisi çökmeden gözlerin kirpiğine bir ses duymalı yüreğin dilinden anlayacak dilden sözden kelamdan en dersin saygılarımı bıraktım efendim harikasınız çeneme düştü...