Yalnızım,
Kırık aynaların payıma düşen parçasında
İçime dökülen yalnızlığımla konuştum
Aynalara yansıyan görüntülerde
Dünyamı aydınlatacak gözler aradım
Tek dostum kalemim ve şiirlerim
Yırtık bir sözlüğün son sayfasında
Ayrılık düştü payıma
Kavuşmaya dair sözler aradım

Yalnızım,
Çağırsam gelir misin?
Sensizliğin karattığı çıkmaz sokaklardan
Ayağına değecek taşları süpürdüm
Koşup gelsen can
Söze gerek yok, bir bakışın yeter
Kim söz geçirebilmiş ki zamana
Bizde var mı o güç
Ölüme gerek yok can, hasretin yeter
Hasretleri silecek yağmurlar aradım

Yalnızım,
Gece sessiz ve karanlık
Süzgün bir ay ışığı girdi içeri
Sevdanın resimlerini çizdim duvarlara
Kanayan bir kalp mesela
Ya da solan bir gül
Ağlayan bir çift göz
Aşkı boyayacak renkler aradım

Yalnızım,
Yılların ardından koşup gelen
Bir takvim yaprağı sevdam
Sararmış, köşesi yırtılmış
Hangi ayı, günü, yılı gösterir, bilinmez
Mevsimlerden hangisi?
Seni gönlümce yaşayacak
Mevsimler aradım

Yalnızım,
Umut bulvarında ne varsa
Silip süpürdü zaman
Bir sen kaldın yüreğimde
Bir de bostan korkuluğu bedenim
İtiversen devrilecek
Sırtımı dayayacağım
Başı dumanlı dağlar aradım

Yalnızım,
Yıkılmışlığıma rağmen boşver
Kim ne derse desin
Bak gözlerime, tut ellerimi
Aşka susamış toprağı öpercesine bak
Bir hasret çöktü gözlerimin içine
Selamını getirecek turnalar aradım

Yalnızım,
Evlerin bacası gibi tütmekte yüreğim
Buz damlası gözlerimde eremediklerim
Avuçlarımda umut tohumları
Gözyaşlarımla suladım
Yeşerdi yeşerecek sürgün dal uçları
Ağlamaya çeyrek kala
Bitimsiz bir sevgi aradım

Yalnızım,
Hayatıma giren herksin
Arkasından el salladım
Hepinizi unuttum
Hiç birinizi unutmadım
Özlemlerin en koyusu
Gülüşüme konakladı
Yaralı bir yürek atıyor ellerimde
Yaralarımı saracak dostlar aradım