GERÇEĞİN BEN OLDUĞUMU YENİ FARKETTİM
Sana gelen kısa mesafeleri sevmiştim ben
Uzadıkça günler haftalara Benim gönlümde uzaklara bakmayı Öyle çabuk öğrendi ki. Artık güneşe uzandı gölgeler Üzerine basıyorum korkmadan. Çöllerde susuz kalmayı öğrendim Her yokluğunda Şerefe diyorum kadehlere. Susmayı da öğrendim Susarak konuşmayı şiirlerde. Öğrendiklerim siper kazdırdı gönlüme Gizleniyorum Deve kuşu gibi sokuyorum kafamı Sensiz kumlara. Ah etmedim hiç Ar ettim kendime sadece Don kişot gibi Olmayan yel değirmenlerine Sen diye saldırmaktan Dulcinea del Toboso olduğumu sanmaktan Öyle yoruldum ki. Bendim gerçek olan Adımlarım her susuşumda Arşın arşın kesti sana giden tapınakları İbadetimin yönünü değiştirdim Lat kılıcımın altında inledi Gerçek sahibi yerini buldu arşta. Şimdi uzakları yakın ettiğim Mesafeler Şuursuzca bana küssede Saklambaç oynama yaşımı çoktan geçtim Uyandım artık Senin tek bilmediğin 7 uyuyanlardan biri de bendim. Ayvazım DENİZ |