Sahil boyunca yürüdüm..Esintini bekleyerek…
Apansızın hava bozdu.. Kükreyerek-gürleyerek !

Kapkara bulutlar sardı ! Ha indirdi-indirecek…
Habercisiydi ESİNTİN..Üç-dört hafta öncesinden..
Acımasız bir fırtına geçti şehrin üzerinden…

Tüm Gökyüzünü kapladı,günlerce kara bulutlar!..
Kasvet soktu yüreğime,söndü ruhumda umutlar…

Sahilboyunu döğerken,üstüste gelen dalgalar;
Sular bastı koca şehri,devrilip-gitti ağaçlar !.

Fıtınanın öncesinde ,yüreğim derin hazdaydı..
Mutluluğumun sebebi ne Güneş’te,ne YAZ’daydı…

Şehrin ana caddesinden,kâlbe ferahlık getiren;
Sahilboyundan,kumsaldan tatlı-tatlı esip-gelen...

Ruhuma ferahlık veren,ILIK ESİNTİLER no’ldu ?
Misk-ü Amber’den daha hoş ESİNTİLER kayıp oldu…

Hoş kokmuyor Sahilboyu…Güzel kokmuyor caddeler…
Sokakların boynu bükük…Benim gibi matemdeler !…

Bilmiyorum..Yaşar mıyım ?..Umudum gelecek YAZ’da…
EŞSİZ,HOŞ ESİNTİN için kâlbim RABB’ına niyazda…

— Mehmet Cemalettin Bayhan-ERDEK-28.09.2008

* Zeynep ORAL’ın ( Esintiler ) isimli kitabını okuduktan sonra..
“..ESİNTİ,fırtınalardan çoook önce,ya da çok sonraları esen,hafif,
tatlı,hoş bir rüzgârdır…” diyor…