DE GEL DE ESME
Fikrimi ortadan sevda yarınca
Yürü be güzelim yürü arınca Teninin üstünde gezse karınca Çekip kılıcımı kesesim gelir Lebinden lokma ver doyup artanda Servinin dalları tenin dürtende Kâkülün telleri yüzün örtende Tepeden tırnağa esesim gelir Toy olsam üzülmem kâmildim kandım Günden değil güzel od’undan yandım Bakarım aynaya tanımam kendim Hakka sitem edip küsesim gelir Bir ben mi naçarım herkes mi aynı Çok şeyler kemirir bendeki beyni Güzele eğilen bu eğik boynu Kendi ellerimle asasım gelir Erir zemheride görünce buzlar Yaramın üstüne basılır tuzlar Arşta feryadımdan ürker yıldızlar Dişim kenetlenir susasım gelir HAYDARİ bir kere sermişiz çulu Dört mevsimde yağan kar ile dolu Ulular demese incitme kulu Onca nefretimi kusasım gelir |