Yol Aşktır...Sadık bir istasyondur hayat, Yolcular hep farklı, yol aynı… Teker teker düşüveririz tekerrüre, Kollarımız bağlı… Kılık değiştiren acılarımda saklı hayatın anahtarı, Farklı zamanlarda farklı yanlarımın nabzını ölçen… Deremedim burnuma kokusu sinen saf papatyayı, Aklımdan geçip de, Yolumdan geçmeyenlere adadım hayatımı… Yollar yollar… Ah kavisli uzun saçlarında, Füsun saklayan esrarlı yollar, Daha kaç kez imbiğinden geçmeliyim acının?.. Kaç yüz görümlüğü takmalıyım, Hayatın riyakâr çehresine, Ki tanıyayım?.. Her yol katilidir vuslatın, Biraz da varisi… Aşındırırken kapısını visal arzularının, Bilmeyiz ki, Yol aşktır, Aşk yolun ta kendisi… ... |
şair:her yolun sonunda kırdığım kalemlerin gölgesinde kaldım hep, neden biliyor musunuz?
çünkü yazdıklarım uzun bir yoldu hayatıma.ve yine yazacaklarım kırdığım kalemler kadar yol olacak güzergahıma...
yolcu:gittiğim her yolda hep adımlarımın gölgesinde kaldım.neden bliyor musunuz?
çünkü attığım her adım hayata olan emekleyişimle başalyan bir yolcukluktu.ve şimdi koşar adım gidebiliyorsam bu gittiğim yolu ezberlediğimden değildir.nasıl gitmem gerektiğini bildiğim içindir.
yol: gidene ve gelene hep kucak açtığımdan kendimi unuttuğum çok olmuştur çoğu zaman . her adımda hatırlanmak kendimi unutturmamanın verdiği bir onurdur benliğime...
aşk mı?
bu üçgende iç açılarının toplamı kadar umut tur...
sevgilerimle.