Tükendik
Sürgündük yaşamdan
Geri dönülmez yaraların izleri üzerimizde Yalınayak cümleler kurardık. Hayatı yaşamamıştık, kelime olacak kadar Sevdalara sığındık, paraşüt sığıntısı Açılmadan paraşütümüz Gökyüzünün bulutlarına düşüp ıslandık. Ne deniz olacak kadar birikti yalnızlığımız ... Ne sevdaya akacak kadar ırmak olabildik. Birlikte yalnızlığımızı tüketmek isterken Biz tükendik. ,,,,,,,,,,,,,,,,, Tuz gibi Tuz gibi yürüdü İmkansız yakıcı nehire Kuru çeşme misali akmadı sular ak sütüne daldı annesinin tuz gibi yandı ağaca sarılan yaprak misali Yalnızlıktan döküldü |