/Gönül gözü didelerden uzak olanı bile yakın eder/

sözlerin anlatamadığını gözler anlatır
gözler anlatamıyorsa nazar kimin işine yarar

görmese bu gözler gözlerinin nehrini
yağmurlardan içer didelerden uzak aşk zehrini

hayli zaman oldu duymayalı şen sesini
gülmüyor yüzüm sensizlik girdabına düşeli

ya bir selamın gelsin ya da bir namen
zahirde olmasa da manam da sana ersem

son sözlerini yazan bir şair gibi
şiir şiir satırlara düşsem

sen bilmezsin bende ki sensizliğin elemini
bir volkan gibi kaynar özümde yokluk

damla damla erir gözlerimde suretin
ben çaresiz kavrulurum hasretle

koca bir ayrılık bu bendeki kendimle başbaşa

hayatın resmidir ayrılık

söz ağızdan ayrı

göz sevdasından ayrı

zaman zamandan kopmuş

mevsim iklimlerden ayrı

tohum topraktan

yavru yuvadan ayrı

efkâr tüten şiirlerim sitemli gayrı

sual etme bu nasıl ateştir gayrı

gönül yurdumdan güneşe sefer vardı

yüreğimi akıtıp yazdığım şiirler
aşkınla eriyip sarı sayfalara kaydı

can çekişirken kuyularda ruhum
umuttur bekleyişim Yusuftan yazgı
derken gurbet ufkumdan bir yıldız kaydı

gözlerim geceye döndü z/amansız
âmâ düşlerim zayi
ben kayboldum yılların yollarında

/Şiir s/özlerin satırlara düşen sevdasıdır/

şiir şiir satırlara doldu özlemin
gözlerimde tüter
bam telimi titreten resmin

daha dün gibi
tılsımlı bakışında kilitlenmiş gözlerimde hasretin
ecel oldu bana bu son gurbet ufkundan gelen sesin

/Sürgün anların matemli gözyaşları aşk aşk diye akar/