İster paçavra et bir kenara at,
Senden vazgeçmemin mümkünü yoktur.
İstersen deprem ol, çek içine yut,
Yine de of demem ,bu çile haktır.

Özümden bilirim sana taş değse,
Kirpiğine boran değse, kış değse,
Şehlâ gözlerine ,damla yaş değse,
Benim tarafımdan atılan oktur.

Sen gül-i gülzârsın, ben ise vaha,
Senin yolun beni götürür şaha,
Dünyaya gelirsem yine bir daha,
Ahirette bile sevdiğim tektir.

Elmasım,yâkutum göğsümde zerim,
Dervişim,Yunus’um,abalı yârim,
Yegâne devletim,servetim,varım,
Senin yüzün, benim yüzümden aktır.

Seni ben tanırım, bir de hâk tanır,
Parlak ışığından sühâ utanır,
Görmeyen kendini hükümdâr sanır,
İçtikçe susarım kevseri sektir.

’Bir ben vardır bende benden içeri’
Buharlaşır göye alnımın teri
Tane tane tekrar yağıyor geri
Teveccüd uzadı vakit imsaktır

Sinemde titreyen senin nefesin,
Bülbül sedâsına karışır sesin,
Zindânı kapattım, sonu yok ye’sin,
Sana âşık olan Gülizar çoktur.

Melahat Temur