Çok seven yalnız kalırmış, anladım...
Ceplerimde aşk kırıntıları,
Elimde avucumda kalan tedavülden kalkmış birkaç kuruş ‘seni seviyorum’la,hayata tutunmaya çalışan, bir serseri mayın misali, nerde ne zaman patlayacağı belirsizlikler içindeyim... Demem o ki; maaş la çalışan, bordrolu aşk kölelerindenim. Aslında kabahatin büyüğü bende, Kadınlar şiir yazanı değil, yazdıran kadın’ları severler, derlerdi epey zamandır... Aslında kocaman bir yalan.! Adına ne şiirler yazdıklarım oldu, hani nerde bir allahın kulu ?? Ne de olsa deveyi diken, insanı da … vesaire vesaire vesaire… küçük emrah edebiyatı olmasın ama, Ben seni’de , insanlarıda çok sevdim be...! |