Üstü kalsın hayat“Alıntı yağmurlarda ısladığım masallar Kızarırsa kızarsın bir şiirde Pablo Üstü kalsın hayat alacağım kalmadı…” Yaşamak! Kaç cemreye selamdır Avurdu küçük çocuklara isyan Emecek süt kalmamıştır memede Bir sel felaketinde insan olduğunu Anlamaktır yaşamak… “Kavruk ölümlere boyasız potinlerle Yakalanmaktır…” Küflü bir ekmeğe arı sütü sağmak Kuru dudaklardan sızarak Soğanın damarlarına Ar damarı eklemektir Eğer kaldıysa vicdan Sokaklarda… Uyuz bir martıyla helalleşmek Ya/da dibi su tencereye umut Banmaktır yaşamak En ölümlü çağında İnadına kök sökmek Damarlardan… Yaşamak; Balık istifi zamanların İlk tan ağartısıdır doğarken Sıcak bir yuvaya baş koymaktır Alnı terli koyaklarda… Dere yatağına gömülen rantın Ölüm kepçeleriyle gün yüzüne Utancıdır yaşamak… Elleri dışarıda yazgıların Kara günlüklere mührüdür Bir dize şiirdir kelepçede Yürekten sökülen imlerin Senaryosudur… Doygun bir ekmeğe ulaşınca dudağın Al mora kesmesidir yaşamak… Üstü kalsa da olur hayat Tek dert boğaz olunca… |