GÖZLERİN...
Sözlerin rüştünü hicaba vurup
Sözlüğü anlamsız kılar gözlerin Siyaha bürür de ufkumu sarıp Dünyamı hükmüne alır gözlerin Her şeyin tefsiri sende bir farklı Sevginin esrarı gönlünde saklı Görenin başından alır da aklı Bilmem ki nereye salar gözlerin? Bir başka özenmiş sanki Yaradan Unutmam asırlar geçse aradan Öyle ki beni de arz-ı küreden Eyleyip fezada bulur gözlerin Nazarım çevrilse bir an semaya Varlığın dilimde döner duaya Kulak ver gönlümden çıkan sadaya An olur türküye çalar gözlerin Allah’da biliyor şu ki maksadım Sadece seninle anılsın adım Ömrüme sığmıyor artık muradım Mahşerde dileğim olur gözlerin İsa Can’ım sözüm yarime beyan Ahvalim ortada herşeyim ayan Yalnızlık çehremi sardığı zaman Ansızın geceme dalar gözlerin İsa Kocagül |