ARTIK...
Gitmeliyim şimdi gelmişti vakit...
Elimde bir fener yürürüm artık. Bir ceket bir hırka yollar müsait Gitmezse ayağım sürürüm artık. Gülmemi bekleme suretim asık Belki de son defa kaşlarım çatık Zaman dar sokak dar kafam bulanık Bu şehir bana dar, görürüm artık. Çektiğim kısa çöp düştü uzağa Aldırmam çıkacak hiç bir tuzağa Gönlümü ebeden çektim kızağa Aklımı çarmıha gererim artık. Virgülü umardım, şimdi noktayım Kırık bir kemanda sanki notayım Zaman mı yastaydı ben mi hastayım? Bir devri maziye bürürüm artık. Ben ağır yaşadım ağırdı yüküm Varsın da sarsılsın temelden köküm İlahi kudretten verilir hüküm! Zannetme bu dertle çürürüm artık. Dolunay kayıpta çehresi hüzün Gecenin gözleri üstümde bugün İsa Can yeniden başlıyor sürgün Bilinmez nerede dururum artık. İSA KOCAGÜL |
Şiir okundukça tekrar tekrar okuma isteği vermekte…
Çok çok Beğendim.
…………………. Saygı ve Selamlar…