Nuh'un Tufanı
kırlarda açan kırılgan çiçek
tek başına kimse görmese de duruyor orada yaşadığın hayat ser sefil değil bukalemunlar ışığa dönerken renklerini sonsuzluğun muhakemesinde yalnızlığa mahkum kefilsiz kefaretsiz taammülden yaşamaya niyetin budur bedeli sızlanma sakın ödeyeceksin son sözlerin ayaklara sıkıldığı kuru sıkı bir dünya sen yine sus en hırçın tufanlara açıldığın tekil seferinde kıyılara bakmadan kırıp pusulaları açıl yıldızlara serpiştirip en nazenin nameleri, savur; kalbinin fısıldadığı tekin sırlarda kaderinin coşkun alaboralar var var coş o zaman tıkayıp kulaklarını sahte soykırımlara durma sakın korkmadan yılmadan, dayanıp koltuğuna kaderinin sen en uzaklara koş hedefin bilinmeyense bundan kötü olacak değil ya 02.07.2012 |