Sevdiğim

Bugün yine şad eyledin beni yar
Düşmüş idim ah u zara sevdiğim
Etmiyor bu gönlüm bir sabr-ı karar
Sendedir derdime çare sevdiğim

Ateşle geçiyor civan çağlarım
Aşkın ile ciğerimi dağlarım
Sanma ayrı yare gönül bağlarım
Ben değilim kalbi kara sevdiğim

Yanguni’yim çağıran da bulursam
Konuşmayla muradımı alırsam
Eğer kavuşmadan asker olursam
Gönderiler bir diyara sevdiğim


Aşık Yanguni



1918-2002.Artvin İli’nin, Şavşat İlçesi’nin, Kuçen (şimdiki adı Kocabey) köyünde doğdu. Asıl adı Gülpaşa Tokdemir’dir. İlkokulu köyünde okudu.

Kuçenli Recai’den günümüze ulaşan geleneğin belirleyici olduğu bir sülaleden gelen Aşık Yanguni, Yaklaşık 15 yaşlarında rüyasında gördüğü kıza aşık olduktan sonra bağlama çalıp türkü söylemeye başladı. Askerdeyken köyüne gelip sevdiğini kaçırmak istedi. Ancak köyüne vardığında, sevdiğinin iki gün önce evlendiğini öğrenince düşüncesinden vazgeçti. Sevdiğine kavuşamaması üzerine Şavşat’ı terkederek (1950) Adapazarı’na göçtü.

Türkülü halk hikayelerini ustalıkla anlatmasıyla tanınan Aşık Yanguni, 1971’den itibaren her yıl Konya Aşıklar Bayramına katıldı ve atışma dalında başarılar gösterdi.

Aşık Yanguni, yörede anlatılan geleneksel türkülü halk hikayelerinin birçoğunu bilmesi ve anlatmasıyla olduğu gibi, kendi özgün hikayesi »Casim Şah« ile de tanınır.

Aşık Yanguni’ye ilişkin Hayrettin Tokdemir’in »Aşık Yanguni, Hayatı ve Şiirleri« (1980) adlı araştırması yayımlandı.

Aşık Yanguni, Karapürçek’in Mesudiye köyünde öldü ve orada toprağa verildi.


KAYNAK:© BeKa Sitesi


)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-476-)(-)(-)(

Sensin bu aşığa cevr, cefa eden
Gönlüm de açtığın yara sevdiğim
Neden bu cilveler,bu nazlar neden
Sen gibi bahtımda kara sevdiğim

Bitmedi yıllarca cilve nazların
Deldi geçti böğrüm acı sözlerin
Aklıma geldikçe kara gözlerin
Atarım her gece nara sevdiğim

Dilersen gönlünden beni sil gayrı
Sonunda mecnuna döndüm bil gayrı
Issız vahalarda gelde bul gayrı
Beni sen çöllerde ara sevdiğim

İlk gördüğüm gibi yanıyor sine
Açtığın yaralar ulaştı bine
İlden ile kaçsan gelirim yine
Peşinden çıkarma tura sevdiğim

Vazgeçer mi hiç seni gören göz
Kor kor, alev alev yürekteki köz
İsteğim nedir ki tatlı birkaç söz
Gel sokma sevdamı zora sevdiğim

Anla artık beni nolursun gülüm
Sevdiğimi söyler kopsada dilim
İnan kabulümdür sen için ölüm
Çekseler şu başım dara sevdiğim

Her gülde vardır mutlaka diken
Seni görememek belimi büken
Lüzumsuz yolunu bekliyor iken
Yaksın kül eylesin çıra sevdiğim

Sadık Dağdevieren
Aşık Lüzumsuz