)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-476-)(-)(-)(
*************************************************************************
Sevdiğim Bugün yine şad eyledin beni yar Düşmüş idim ah u zara sevdiğim Etmiyor bu gönlüm bir sabr-ı karar Sendedir derdime çare sevdiğim Ateşle geçiyor civan çağlarım Aşkın ile ciğerimi dağlarım Sanma ayrı yare gönül bağlarım Ben değilim kalbi kara sevdiğim Yanguni’yim çağıran da bulursam Konuşmayla muradımı alırsam Eğer kavuşmadan asker olursam Gönderiler bir diyara sevdiğim ******************* Aşık Yanguni ******************* 1918-2002.Artvin İli’nin, Şavşat İlçesi’nin, Kuçen (şimdiki adı Kocabey) köyünde doğdu. Asıl adı Gülpaşa Tokdemir’dir. İlkokulu köyünde okudu. Kuçenli Recai’den günümüze ulaşan geleneğin belirleyici olduğu bir sülaleden gelen Aşık Yanguni, Yaklaşık 15 yaşlarında rüyasında gördüğü kıza aşık olduktan sonra bağlama çalıp türkü söylemeye başladı. Askerdeyken köyüne gelip sevdiğini kaçırmak istedi. Ancak köyüne vardığında, sevdiğinin iki gün önce evlendiğini öğrenince düşüncesinden vazgeçti. Sevdiğine kavuşamaması üzerine Şavşat’ı terkederek (1950) Adapazarı’na göçtü. Türkülü halk hikayelerini ustalıkla anlatmasıyla tanınan Aşık Yanguni, 1971’den itibaren her yıl Konya Aşıklar Bayramına katıldı ve atışma dalında başarılar gösterdi. Aşık Yanguni, yörede anlatılan geleneksel türkülü halk hikayelerinin birçoğunu bilmesi ve anlatmasıyla olduğu gibi, kendi özgün hikayesi »Casim Şah« ile de tanınır. Aşık Yanguni’ye ilişkin Hayrettin Tokdemir’in »Aşık Yanguni, Hayatı ve Şiirleri« (1980) adlı araştırması yayımlandı. Aşık Yanguni, Karapürçek’in Mesudiye köyünde öldü ve orada toprağa verildi. KAYNAK:© BeKa Sitesi ************************************************************************* )(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-476-)(-)(-)( Sensin bu aşığa cevr, cefa eden Gönlüm de açtığın yara sevdiğim Neden bu cilveler,bu nazlar neden Sen gibi bahtımda kara sevdiğim Bitmedi yıllarca cilve nazların Deldi geçti böğrüm acı sözlerin Aklıma geldikçe kara gözlerin Atarım her gece nara sevdiğim Dilersen gönlünden beni sil gayrı Sonunda mecnuna döndüm bil gayrı Issız vahalarda gelde bul gayrı Beni sen çöllerde ara sevdiğim İlk gördüğüm gibi yanıyor sine Açtığın yaralar ulaştı bine İlden ile kaçsan gelirim yine Peşinden çıkarma tura sevdiğim Vazgeçer mi hiç seni gören göz Kor kor, alev alev yürekteki köz İsteğim nedir ki tatlı birkaç söz Gel sokma sevdamı zora sevdiğim Anla artık beni nolursun gülüm Sevdiğimi söyler kopsada dilim İnan kabulümdür sen için ölüm Çekseler şu başım dara sevdiğim Her gülde vardır mutlaka diken Seni görememek belimi büken Lüzumsuz yolunu bekliyor iken Yaksın kül eylesin çıra sevdiğim Sadık Dağdevieren Aşık Lüzumsuz |