biz o çiçeklerin yabancısıyız gülüm

şekerlenmiş bu rüya
kristalize olmuş dibine çökmüş bütün kabuslar
çok masraflı olacak oysa
kurşun geçirmez hayaller taktırmak
biricik uykularıma

çok eskimiş bir ayrılığın tozunu alırken
anımsadım
aslında hiç fotoğrafının olmadığını
yüreğinde iz bırakmamaya çalışan
bir seri aşık gibi

ganimet bulmuş korsan gibi sevinmiştim
dört tarafı acılarla çevrili
ten parçasını ilk keşfettiğimde

nereden bilebilirdim ki
bedelini ödeyeceğin her dokunuşun
elbet bir gün kirleneceğini

o yüzden asla tutuşmuyor
idrak edebildiğim tüm ihanetler

Bu
maviden yaptığım heykeline taktığım
dördüncü kalp
dayanmıyorlar
detone yalanlara

tüm çiçekler dişidir savı
gözlerinden beynine giden her hücrede yazılı
belki de bir dna klasiği
ama
en fazla
bir kere tavaf ediyorsun
okşadığın adamların boynunda

biz o çiçeklerin yabancısız gülüm
haziran’a gelince
çok kibardır o
yeter ki damarına basma
ben mutluyum diye

diyeceğim
bende sana verecek fazla sır kalmadı
taşınıyorum artık kasıklarından
git kendine
başka bir av şarkısı bestele

Lakin belli de olmaz
ben biraz fırıldağım
bakarsın
üç gün sonra
yine boş mu ruhunda bir oda diyebilirim.

ama demiştim
ben o çiçeklerin yabancısıyım...

Oktay Coşar