Ben Hiç Yoktum Aslında’Sandalım edalı sallanmalarda Öperken akdeniz yanaklarından Açığa açığa yollanmalarda Düşerken ’bende’ niz konaklarından’ Düşlerimi kovaladım Sabrımı ’oya’ladım Örtündüm, inatçı dirençlerimi,dizimin dibine kırıp oturdum Müsvedde defterim Elli yedi gapçıkmış hepsini karaladım Hepsi hepsi üçbeş kıçıkırık eğri büğrü satırdım. Kan gibi damladım al damarlı kara mermere Pıhtılaştım,koyulaştım yapıştım yakıştım Bildim,biten hikayemdi Bendim tükenen. Şimdi beni bir bilen bile bilemez Bir bilenim de yok ki zaten Çilingir sofralarında Hatıra oynadığım figüratif rolleri çık Ya da trişkadan ’USTA’ ları İçimdeki fırtınadalardan bir ben harabeyim Birben serseriyim köksüz kökensiz Bir ben sapına kadar divaneyim Bir ben bana şahidim Bir bilen benim beni Bir ben bana dostum,ya da düşman Bir ben ettiğini bulan Kayıp zamanların yitiğiyim şimdilerde Beterin beterindeyim hakettiğimce Ortasındayım tozduman şeytan düğünlerinin Zorla misafiriyim,zincire vuruldum sevdiklerimce Ben hiç yoktum aslında ey geçmiş zaman Sen vardın,başkalarına da öyleydin aslında, sendin asıl kahraman Şimdi beni bir bilen bile bilemez Bir bilenim yokki,zaten hiç olmadı da şiir ve seslendirme abdurrahim kahraman |
Hep baskalariyla olmaktan kendi varligini unutursun yada goremezsin , vurdumduymaz olursun .
Nihayet artik geri donuste yokoluslari varolusa cevirmeniz dileklerimle siiri selamliyorum .
Tebrik/selam /saygimla...