Acımsın...
Ey acımın sebebi olan aşk
Hüznümün içinde büyüdün hep Ay ışığında çoğalan yakamozlar gibi İçimde parlıyorsun durmadan Hüzünlendikçe bu yürek… Nesin sen? Kimsin? Karanlığıma sönmüş ışık mısın? Yoksa bu matem içinde yaşadığım Mutluluğumun burukluğumu! ... Ey acımın tatlı sebebi Sen bitir son bulsun bu hüzün Medet ummam gayrı hiç kimseden bilesin Sana dahi bu son ikazım Ya gel sahip ol içimdeki fetih ettiğin saraya Ya da gelmiyorsun madem Enkaz bırakma arkandan Bir kibrit çak köküne Ah bile dersen bil ki adisiyim bu cümle cihanın… OnaltıHaziranİkibinonikiYüksekova Faruk Fahrettin ÖZCANAN |