Cehennem Artığı ...!
Bir boş tesellim vardı; dünya… !
Kayıp giden zamanın acısını omuzlarıma yükleyerek, Bende bıraktığı izleri görmeyen bir kalbim vardı. Nerede ve ne için var olduğumu aklıma getirmeden, Yorgun gözlerimden kaç zemheri geçti de, Sen yoktun hiçbirinde. O hatırlar kopkoyu karanlıkta koşarak ilerlerken, Ben puslu penceremden sabah olmasını beklerdim. Bütün güzellikleri bir nûr hediye ederdi onlara, Bense içi boş ambalaj kâğıtlarında, Kırık kalem ucunda aradım sevincimi. ’ Gurur ’ adlı bir zalimin esiriydim..! Çoğu zaman da, Dili dönmeyen, Kelimelerin köşe bucak saklambacı, Kaçan kovalanır, misaliydi, Zira, kaçtıkça yakalanan oluyordum, O, çok sevilen sevgiliye. Utancından yanakları al al olan, Ezilip büzülen bir sevginin galibiydik. Hiç aklımıza getirmezdik, Perde arkasındaki senaristin, Sona ayrılık ekleyeceğine, Akıl sır erdiremedik. Uçsuz bir kıyamet yeri, Günlerimiz, Cehennem yangınının artığıydı. Artık olan oldu, dönüşü yok, Yola çıktı, bir sevda masalı, Toplandı bütün eşyalar, Ayrılıktan yana, hüzünden yana, Çaresizlikten yana, Gönül yine gamda, Çığlık kopuyor, yüreğimin uçurumlarında. Toplandı eşyalar, Sarıldı, kara çarşaflara, Bu sevda masalı. Tıka basa küçücük bir sandıkta, Kilit üstüne kilit vurduk, Tek damla yaş gözümüzde mühürledik. Camdaki perdeler, Raftaki kitaplar, Kara çarşafta bütün güzel anılar, İpe asılan muhabbetler, Toplandı, senden yana ne varsa Oysa, Bir boş tesellim vardı, dünya..! Gazete kağıtlarında gizli, Birkaç cam bardakla, Doğum günümde aldığın bilezik, ’ Görme ’ diye, sakladım, Senden ayırdığım sayısız hıçkırıklar. Boğazıma dizilen acı bir düğüm ki, Yine cam kırıkları arasında. Kısık sesteki bir avuntu, Her defasında dolanıyordu, Bir inci gibi gerdanıma, Rüzgarın kanlı elleri, İki yakamda.. Gider ayak sessizlik dökülüyordu, Peşinsıra gümüş tas içinde. Yıllarca içimizde saklanan, O söylenmedik sözleri, Hep kapı eşiklerine sakladık. İtirafı zordu geç kalınmışlığın, Senden yana ne kaldıysa, Sarıldı kara çarşaflara. Cam kırıklarıyla dolu gözlerin, Cehennem ateşinin artığıydı.... DİCLE AYYILDIZ |
Üfff..Üfff,,, üfff kü ne üf
Bu karanlık kuyu çok derin
Şiir uzadıkça derinleşti.
İçine düşmemek için
Tutunmak zorunda kaldım.
Bırakın karanlık kuyu öyle kalsın
Siz çıkın aydınlığa,
dışarıdaki sevgi kırıklarının üzerinde dolaşın.
Ayaklarınıza batsa bile
Çıkan kan mutluluk vercektir size
Rengi siyah aksa bile
Hayat gelir,fırsat duraklarında durur,gider
Bir daha geri gelmez.
Size bahşedileni değerlendiriniz.
Kuyudan uzak durunuz.
Çok karamsar ama sanatsal açıdan güzel bir şiir yazmışsınız.
Tebriklerimi sunarım.
Bilirim ki şair her yzdığını yaşamaz.
Ama her yaşadığını yazabilir.
Bu da öyle olsa gerek.
Selam ve saygılarımla..
temel48 tarafından 6/6/2012 6:49:13 AM zamanında düzenlenmiştir.