Ben Kimseyi Vurmadım ANNEVUR BENİ ANNE Ben kimseyi vurmadım ANNE Bırak insana kıymayı Ne bir kekliği nede ceylanı Bir böceği bile ezemem anne Kabul ediyorum Haylazım yaramazım deli doluyum ama Rabbimin verdiğine hangi hakla kıyarım Ben hayatım boyunca Sessiz sedasız kimseler bilmeden Sadece kendimi vurdum Anne Dicle gibi suskun Fırat gibi durgun görünsemde İçimde tufanlar kopuyordu Anne Mağrurdum onurluydum Bir mızrak gibi hep dimdik durdum Elden sana söz getirtmedim Şerefine leke sürdürmedim Ama kendime etmediğimi bırakmadım Göğsümü hırpaladım kalbimi yordum Hayatımda en çok kendimi sordum ANNE Benim hiç sevdiğim olmadı ANNE Ocağı tüten bir yuva kuramadım Şans bir gün gülmedi yüzüme Bir bebeğin dünyaya gelişini yaşayamadım Onun sevincini haykıramadım kimselere (ANNE)Baba oldum diyemedim anne diyemedim Çağım geldi tükenip gitti Kimi sevdiysem yürekten Başkasına gitti yar diye Yoldaşım hep ak güvercinim oldu Bir zaman sonra oda öldü yalnızdı diye Sen beni göğsünde belerken Hep karamı bağlamıştın ANNE Bahtım gülmedi bunca zaman Yoksa oğul(kızım) diye Taş mı koydun kollarına Musibet miyim ANNE Kötülükler hep yakamda Ne olur bir şey de ANNE Ya da çek silahı vur Beni ANNE VUR BENİDE BİTSİN BU ÇİLEM Yazar Kalemi KIRIK MEHMET AKÜZÜM Sesiyle şiire hayat veren YÜREĞİ güzel ablam Serpil ÇELEBİ YE SONSUZ TEŞEKKÜR EDERİM ... |
her yürekte ayrı bir acı var kimsenin derdi kimseye benzemez.
SelamlarSaygılar.