* SON TREN *
SON DURAK
Gözümü yumunca ne iz ne hatıra kalır Gönlüm yaslı, usum bu kentten çok uzakta Rüzgâr gibi eserim bir düşünceden Derdin biri tükenmeden, Öteki başlar, çakılır kalırım sularına Ege’nin. Gurbetini gözyaşlarıyla ıslatan çocuk Gül müsün diken misin, değme yarama Hani sen suyumdun ekmeğimdin her şeyimdin, Şimdi bırakıp gidiyorsun, son sözünü söylemeden. Bu son durak, ve son tren kakacak Külrengi istasyonda, son düdük ötecek Gözlerimde bir damla yaş aha akacak İçimde tarifsiz bir hüzün olur Ne zaman elime bir papatya alsam. Nuri Dağdelen Özdere-İzmir |