seni seviyorum menzili
Bir şelale dökülür
yüksekten, yokluğun gibi derin bir yere… Zamana ihtiyaç duymadığımız bir anda, çıplağız, herhangi yunan adasındaki yatakta. Bir çimdik atıyorum kıçına, uyanarak, sıçrıyorsun. Sıçratıyorsun, en güzel kahkahalarını odanın en karanlık ve en tozlu köşesine. Daha çok, daha çok gül, diyorum yıkansın, tertemiz olsun dünya. Sonra sevişiyoruz... Sevişmenin sonuna doğru bir atom bombası patlıyor. Pencerede mantar bulut... Vakit yok, “seni seviyorum” menzilinden çıkıyoruz… |