Yelkovansızmış Zaman
Yorgun musun o kadar?
Uzat bacaklarını, Elini gezdir masanda. Vur sertçe; Ne resim kalır devrilmeyen, Ne kalem kalır düşmeyen, Ne sen kalırsın, yazdım sandıklarına. Vur diyorum, Vur sertçe. Seni küçümseyen duvarlara, Boş kalan aynalara. Sokaksız camlar içinden, Ardında kalanlara. Silmeye gayret etme, Basık olmayan yazıları. Kime aitmiş bunlar? Bilmem ki; Üstlerinde hep senin kokun. Sonlarını atladıklarına, Bir isim verme başından. Vur serçte masaya! Ardında kalanları. |