YOKOLUŞÖlümün karanlık yüzü düştü yüreğime gölgelerle... Kör kuyulardayım vurmuşum dibe ne hayat, ne de dünya umurumda değil yok olmaktan başka... Ölüm soğuk acıtıyor beni ruhumu alıp terkediyor bedenimi... Hissediyorum; Vurgun yemiş gibi yakıyor etimi ölümün sessiz çığlığı çağırıyor beni... Bilmez ki ölmüşüm ben hem de yaşarken saklambaç oynuyor benimle bilmiyor ki yokum ben bilmiyor ki çok seneler geçti ölümümden... |
şekilsiz düzensiz ve ölüm mısraları yalarken herşey biter öksüzlük olur
çağrılan bütün aşklar biter tarumar olur ruh....şiirde bir anda bu şiiri buldum ve yoruma bıraktım sesszice
yüreğiniz şiiri büyütmüş mükemmel....