Şımarık güvercinler fısıldadı kulağıma, yine hüzün
Yaralarımdan öperek düşürdüler kanatlarını
Bir zemheri kokusu yaladı saçlarımı
Oysa ben hiç bir mevsime bu kadar borçlu kalmamıştım






Paramparça ettim bildiğim bütün tebessümlerini
Aşk, simsiyah saçlarından çamurlar akıtıyordu
Ölümlü sevdaların her can çekişinde







Kıymet bilmeyen bakışlarının
Harem-i ismetine iki büklüm süzülür göz yaşlarım
Ağladığımın farkına varmadan ıslatırım yağmurları
Ve bir yalnızlık serperim dağ yamaçlarına
Senin kokun bile yoktur
Rüzgara emanet edecek kadar







Özge masal sıcaklığında üşürüm uykulardayken sen
Düşlerine hüzünlerden not bıraktım yüreğine süresin diye
Gece yarıları somurtkan naralar eşliğinde







Pazarlıksız geldi, yine hüzün
Çalıntı umutların sokularak koynuna
Acıyı çok sevdi daha bıyığı terlemeyen bu gönül
Yorgun bir mevsimin sarılarak bacağına
Gökyüzünden güneşi kazıyarak öpmek vardı alnından
Ama ben,
Oyuncaksız çocuklar gibi sensizdim








Bilmiyorum şimdi
Günahlarımı da sever misin şeytanı kıskanmadan ?
Gözyaşlarımı sürgün ettiğin bir yağmur ülkesinde ağlıyorum artık ben
Yalancı baharlara sırnaşarak
Ve boğularak kasavet dolu kadehlerde







Yine hüzün,
Yine, sitem uğurluyorum sırtına hasret örttüğüm güvercinlerle
Kanım hala sıcak
Ve gümüş sırmalı yanağını okşuyor










Yaşamaktan vazgeçiren gözlerine yemin olsun ki








--- aras---