Arınık Bir AyinÜnlüydük birlikte Bir kareye alınıp ölümsüzleştirildim Dönerek de düz yürüyebilirdim elbette Çekil oradan çapraz atlıyorum ipi Ufuk çizgisi kanatlarımda tutsak Kendi beyazım kadar yansıyorum suya Şimdi gelecek bir dalga ve bir tane daha Şu el yapımı olan da getirecek Çizemiyorum şu yaldızı Söz değdi ellerime Geç kaldı diye bir çift göze gücendi Aynıydı hikâye Ah doktor bakma ellerime Saçlarımı süsleyecekti kriz deminde Dağınıksa da kaldırdım gözlerimden Kabullenişim şiir olacak doktor bey. Dize dize suskular akacak Büyürsen ne olur deme bana doktor. Sahi kaç yıl daha üzülmeye müsaade var? Her kahkaha dalgasıyla çarpıyor bedenime Kayamsı bir edayla karşılıyor Parçaladıklarımla ıslanıyorum Sırtıma saplanan bıçaklar manasız Kimse ben kadar beni acıtamaz. Uykularım kadar dışlayamaz kimse bedenimi Çemberin ortasında yaprak olmuş şimdi /Gecelerden korkmuyorum. İçim bayılıyor biraz Biraz beynim uyuşuk Kulaklarımı bir gazete kâğıdına sarıyorum Hislerim ilaçlara emanet/ Bir şiirden bir resim çıkartan çok değerli arkadaşım Birce’ye sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum. Şiirime resmi ile eşlik etmesi büyük bir mutluluktu benim için. |
şiir ve resim
öyle birbirini tamalıyor ki çok güzel her ikiside
yazamadıklarımdı sanki şiir öyle tercüman hislerime
tebrik ederim tüm kalbimle
sevgimle..