sızı
bir güz bir yaza veda ederken;
hüznün fasılına giriyoruz o balkonda akşamlar ince sızılı bir damla düşer yüzlerimize;düşlerdi bizi sürükleyen... sessizliğimiz sesimizdi;şiirdi... hangi ressam tabloya çizdi yüreklerimizi? bakışlar çığlık,bakışlar mağrur; âh hangi dost anladı bizi bizden en iyi? güllerin arasından bakan şair! birinci çoğul ekten düştükdü şiire, işte kucaklar dolusu kokular beklerken nicedir; bir gurbet,bir hüzün ve bir dağ resmi gözlerimizde! -şimdi yolumuza örülen duvarları süsleme vaktidir! şimdi bu vakitlerden geçme vaktidir! |