Yolcu
Gümüşten işigini aydan dilendin
Gecelerin üstüne çektin perdeyi. Yildiz oldun, göklerden yere elendin Üfledin aşk agacindan yapilmiş neyi. Yolun çakil degildi, çiçekler dikensiz Rüyalarini gördün durgun sularda. Yaşadin kişta yazda baharda Yürüdün için ferah, yürüdün ayni iz. Tükenmez sandin yolun, Çiçekler sararmaz, kurumaz sandin. Işte, bak gökler yarildi Yagmur, yagmur... Dökülüyor tanrinin gözyaşlari. Seller, uçurum açti: Durabilirsen dur. Hangi yolcu yolunun sonuna varmaz? Haydi yürü! Yolcu yolunda gerek, Barinacak bir yer bul kendine. Bu yolun sonunda en büyük gerçek. Yagmur, yagmur, işliyor iliklere... Yolun bitti. Sigin artik selviliklere. |