Nokta
Mesafe yiginlari ardinda
Uzak ve yitik anilar, Meçhul diyarlarin rüya iklimlerinde Uçmayi çoktan unutmuş kuşlarin kanadinda Çocuksu gözyaşlarinda. Aglamayi özlemek. Terk edilmiş bir dünyanin Sabahi özleyen gecesinde, Musalla taşinda yarim kalmiş bir rüyanin Nemli bir mezara sinen sesinde Zerre zerre erimek. Varligin, yokluga köle oldugu, Tüm renklerin siyahta boguldugu Yaşanti masalina Son noktayi koydugumuz anda Bütün çabalara paydos diyerek Ölmek... Zamanin alinda çizgileşen izinde Bir gül yapragina hasret, Kaderin son besteledigi şarkiyi duya duya Geçivermek, herkesin geçecegi, o köprüden Uyanilmaz uykuya. Sonsuzlugun önünde dize gelmek. Işte gerçek yasa, alinyazisi Son vazife, son siginak. Işte son satiri bitirdik mektubu Tüm çabalara paydos diyerek Ölmek... |