Insanlar
Arzular umman misali
Bir bugday tanesi ömrümüz, Kimimiz degirmende ögütülür Kimimiz toprakta çürürüz. Boynumuzu büken, yaşamanin vebali. Rüzgarda savrulan bir yaprak Uzayan yillar, Yagmur bekleyen toprak kalbimiz, Bazan kirik bir dal, Bazan hasrete varan bir yol Olur nasibimiz. Yaşamayi isteriz Ölüm kadar. Yagma yagmur, yagma ne olur Gözyaşimiz var bizim. Kirik da olsa bir kalbin, Bir kör nasibin, sahibiyiz. Yagma yagmur, Ne olur. Dur. |