Hadi gel kor dudaklım, düş boynumdan içeri,
Tenimi cayır cayır yak yakabildiğince.
Sen mutluluk kalesi, ben hazankar süvari,
Yık üstüme surları, çök çökebildiğince.

Ben kimim, sevdam kime, aşkım, heyecanım ne?
Neyim, neyi mi sevdin, en sevdiğin yanım ne?
Ben sendeyim, sen söyle, adım ne, unvanım ne?
Sevgilim de, kölem de , tak takabildiğince.

Ne dersen de güzelim farketmez hepsi de bir,
Deli de divane de aşk ehlinin ismidir.
Bir sitemkar bakışın tabutumun resmidir,
Kaşlar çekiç, göz çivi, çak çakabildiğince.

Sen tutkumu bilmezsin çıldırırım yitirsem
Ne olurdu ömrümü kollarında bitirsem
Seni o kör sokakta bir daha bekletirsem,
Yık üstüme dünyayı, yık yıkabildiğince.

Sensiz yarım bedenim, ben sende bir bedenim,
Olsan da terkedenim, sen benimsin sen benim.
Ey gözümde battıkça gönlümde yükselenim,
Sevdana arş olmuşum, çık çıkabildiğince.

Zaman sensiz geçer mi, dünya sensiz döner mi?
Yol bilmeyen turnalar düşlerime iner mi?
Hangisi bahara eş, mevsim mi, takvimler mi?
Dök bahtıma kışları, dök dökebildiğince.

Bir ince çizgideyim düşersem sıra gelmez,
Umudu küçük olan varolmayı hiç bilmez,
Senden gayrı kimseye bileklerim bükülmez,
Bir kaş çatışın yeter, bük bükebildiğince.

Baban bile koklasa içim sökülüyor yar
Saçların darağacım, tel tel bana kastı var
Bir sevda ki ne gönle ne de mantığa sığar,
Çek istersen kahrımı, çek çekebildiğince.

Yağmur toprağıma küs, şans toprakta ekili,
Sana dört as gerekli, ben de karo ikili.
Yüreğim yama yama yüreğine dikili,
Sök istersen kalbini.. Sök sökebildiğince.

Bayram Mecit