NESİL...Babamın beni uyurken seyredişinin üzerinden bir nesil geçti... Oğlumu seyrediyorum o uyurken... Onun, oğlunu uyurken seyredişini düşünüyorum da... Hayat bu işte... Döngüler yazgısında elimizde bir boş sayfa, bir de kara kalem var... Ne yazarsak o okunacak günü geldiğinde. Babasının kucağından inip baba olan babamın kucağından inip baba olduğumda anlamıştım. Oğlum kucağımdan inip baba olana kadar sürecek bu ömrün döngüsü… Sonrası kızıl karanlıkta bir derin huzur… İsmail BOYRAZ |
Ama huzur ve mutluluk varsa ne güzel.
Tebrikler.
Sağlıcakla.