Ne yaman bir vakittir ki
Elleri bağlı yaşamın, gözleri kör
Üzerimden kuşlar uçmaz
Sevdiğim o lale açmaz
Ayağımın altı çöl
Burada her kalan pişman kalır
Bir taşla iki kuş vurulur
Biri ölür

Yaşamın bütün evrelerinde
Tek başınadır aşk
Neydi sevmek gerçek anlamda
Kimse bilmiyordu
Birileri ölüp dirilirken birileri
O şarkı çoktan sustu
Yardılar bileğimi
Ya sabır çeker dilim
Çeker ölür

En çok geç kalırken kendime
Binlerce okla düşürülürken
Ve seyrederken ağacında bir kuşu
Aklıma düşen gülüşünden başka her şey
Yani hiçbir şeyken her şey
Adım siroz kaldı biliyor musun?
Sinsi bir ayinle ruhumu delerek
İzimi sürer bir kehanet
Sürer ölür

Doğu ve batı kadar uzak
Susuz kalmış bir nisan örneğin
Kanımda can bulan şizofren
Doğmama bir gün kala
Ekim de astılar beni
Yeryüzünden bir haber
Ölmek için köşe dönerken
Adına yazılır bir rivayet
Yazan ölür

Sonra başlar matem
Biter muhabbet
Tenhalarda uyanır ruhlar
Bir avuç ölü toprağı
Yanarken ellerimde
Merkeziyim kıyametin
Ateşin düştüğü yerim yani
Bulsana beni
Sarılsana
Her düştüğümde tutsana
Girsene rüyalarıma
İrkilerek uyansana
Uyansana mesela