MIZMIZ
Yaşamam için tuttu ellerimi,
Yeniden mutlu olabileyim diye. Sardı kanayan yüreğimi, Yeniden düşmeyeyim diye. Güzel sözler söyledi,sevdirdi kendini, Önce yürümeyi sonra koşmayı öğretti. Yorgun düştüğüm bu hayata , Sadece yeniden bağlanmamı istedi. Bendim hep mızmız olan küçük kardeşi, Sabırla şefkatle yatıştırdı öfkemi! Ne arkasını dönüp gitti diğerleri gibi, Nede yalnız bıraktı karanlığın içinde kardeşini. MELEK ARSLAN küçük meleğinden abisine sevgilerle... |