MAHKUM
Mahkumun sesiydi yeryüzünde çınlayan
Uğultulu sessizliği bozup karanlığa haykıran mahkumun Zindanlara aitti o; Karanlığa,yalnızlığa mahkumdu. Zincire vurulmuş, Ateşler içinde yanan bir bedendi o. Fakir dünyanın en zengin bedeniydi aslında Farkına varmıştı çünkü hissettiklerinin Aşkının,sadakatinin,öfkesinin... Oysaki yalnızdı artık,terk edilmişti. Koca dünyaya mahkum etmişti onu meleği! |