Seyyar Satıcıİçimi sergileyecek bir vitrinim olmadı hiç. Bir seyyar satıcı kılığında sevdim hep seni. Bu yüzden, şehrin tüm caddeleri bilir aşkımı. Seni, mahalle aralarına bağırdım. Kirli peştamalım, acılarıma sığınak. Emektar tezgahım, iskeleti hayatımın. Seni, kimsesiz çocuklara bağırdım. Cuma’ları, Pazar Yeri’ne. Akşamları, lüks semtlere. Yorulmadan durmadan, Kimsesiz, seni çocuklara bağırdım… Gece gündüz çalışacak, Kurtaracaktım güya icralık aşkımızı ya ! Nafile...iki Zabıta el koydu tezgahıma. Son taksitinle birlikte sen de gittin. .... Şimdi bir şaşkın kılığında seviyorum seni. Ve şehrin tüm şaşkınları biliyor aşkımı. |