Akşam gibi çöktün gözlerime,
Nefesimde duman duman hasretsin.
Daglara hüzünlüyken,
Hayata küsüm ben.
Ceketim yagmurlara teslim,
Dügmeleri şimşeklerle savaşır.
Düşünceler çamura bata çıka,
Ve ben hücrelere küsüm.
Şimdi mültecinim sebepsiz,
Sende dogmaya hazır güneşim nedensiz.
Sen göz yaşlarından okyanus yarat,
Sandal misali yüreginde yüzeyim.
Karagözlerin cennetim olsun,
Yeter ki sevdan terk etmesin beni.
Gece lanetlemişken beyazı,
Ben karanlıgın sustugu yerdeyim.
Dalgalar kudursada yalnızlıga,
Özledigim deniz kokusuna küsüm.
Dişlerimin arasından gıcırdıyor hayat,
Piç kurusu bir yaşama gebeyim.
Dogum günlerim kalleşçe,
Ümitlerimi dogurmayan yarınlara küsüm.
Bir aglayan nehir ki ömrüm,
Kan kızıl yaşında gün batırır.
Oysa uykulara yenik geminin güvertesinde,
Umutlar karanfillerle beni meçhule taşır.