Erhan Çamurcu;

Merhabalar Mecit Hocam. Şiir üzerine mi, dua üzerine mi yoksa içten söyleyiş üzerine mi konuşmak gerekir bu şiiriniz için bilemedim.
"Hani mümkün olsa da" diyerek başlamışsınız şiirinize, keşke mümkün olsa da yüz yüze de uzun uzun sohbet etme imkanı bulabilsek sizlerle. Samsundan kalbi selamlar efendim. Hassasiyetiniz ve ince ruhunuzun peygamber efendimizin (sav) şefaatine vesile olmanızı sağlamasını dilerim.
Resmettiğiniz tablo her mü’minin özlemi olmalı. "Ahir zamanda beni görmediği halde çok sevecek ümmetim olacak" şeklinde buyurduğu söylenir efendimizin. O kutlu müjdeye nail olmanız dileğiyle inşallah.
Son dizedeki "soluklamak" ifadesini gözden geçirmek iyi olabilir sanıyorum.
Tekrar tebrik ederim efendim. Nice güzel şiirinizde görüşmek ümidiyle saygılarımla.

İzzet Irmak;

Değerli Mecit Aktürk üstadım, bizimle paylaştığınız bu pek güzel naat için size teşekkür ediyorum. Şiiri okuyunca isminizi görmesem bile bunun bir Mecit Aktürk şiiri olduğunu anlardım herhalde.
14 lü hece kalıbı ve baştan sona 7+7 durakları ile yazılmış bu güzel şiir aynı zamanda Peygamber Efendimize duyulan özlem ve ona kavuşma arzusunu da son derece sade bir dil ile ortaya koyuyor.
Şiirde aynı zamanda tabii "Zamanda Yolculuk" olarak ifade edebileceğimiz bilim kurgu filmlerinin de en büyük fantezilerinden olan bir kavram kullanılması özellikle tünelin bozulması dileği itibariyle dikkat çekici bir çağrışım olmuş.
Peygamber sevgisi özlemi hasreti ve ona olan bağlılığı ifade eden bu güzel şiirin izle şekil itibariyle herhangi bir kusur dikkatimi çekmedi.
Sadece 2. ve 3. kıta Kafiyelerinin üst üste aynı redifle ayak rediflerine de uymak suretiyle yani 8 dize boyunca tekrarı okuyucuyu sıkabilir mi diye düşündüm. Yani aslında bir tür dua olmaları hesabıyla anlamı olarak güzel görünse de ses olarak çok tekrarı bir tekdüzelik oluşturabilir düşüncesi oluştu.
Şiirlerinizi beğenerek okumaya ile takip etmeye devam ediyorum. Kaleminize Yüreğinize sağlık selam ve saygılarımla.

Şiirdiller AKADEMİSİ ve Şiirdiller LOBİ Atölyesi’nden.

Hani mümkün olsa da, tünel açsam zamana
Bindörtyüzküsur yılı uç ucuna eklesem
Katedip asırları aşkınla yana yana
Akşam kapına varıp heyecanla beklesem

Rabbine niyâz eden güzel sesini alsam
Bu bir rûyamı deyip türlü hayâle dalsam
Yol yorgunu ayaklar, çökse uyuyakalsam
Sevincimden rüyâmda ismini sayıklasam...

Açtığında kapını, sesin ile uyansam
Gördüğümde yüzünü, güneşi doğdu sansam
Selâm ile hürmetle nurlu adını ansam
Yüzüme süre süre ellerini koklasam...

Gözüm yaşlı dinlesem Bilâl’in gür sesini
Çeksem, şifa diyerek, içime nefesini
Gömsem gâmı, kederi, şu gönlümün ye’sini
Her ânı anı diye, hayalimde saklasam...

Ümmetimden diyerek tanıtsan sahâbeye
Varsak huşû içinde hep birlikte Kâbe’ye
Vecd ile kulak versem, duaya, hitabeye
Yaptığım günahları sevaptan ayıklasam...

Zaman tüneli bozuk, dönüş imkânsız olsa
Ümmetin bu garibi sana evlatlık kalsa
Görürken hizmetini, ömrüm nihayet bulsa
Ecelin nefesini yanında soluklasam...

Mecit AKTÜRK
Berlin 08.05.2012