KARDELEN GELİNLERİDünya malına tamah, çocukları satmayın, Ağır bir yükmüş gibi sırtınızdan atmayın, Bakıp büyütmek farzdır vebaline batmayın, Sevmediği birinin evine kapatmayın. Tam bedene ulaşıp gençliği yaşamadan, Kabuğunu kırarak kendini aşamadan, Gülüp coşup eğlenip kabından taşamadan, Sararıp da gitmesin eloğlu boşamadan. Kardelenin içine biz ışıkla dalalım, Kararmış gözlerinin perdesini çalalım, Sen de âdemsin diye aydınlığa salalım, Kızını; anasından rızasıyla alalım. Utancımız değildir kadının güzel gözü. Peçe leçek ferace karartmasın o yüzü. Bırak kendi söylesin içindeki son sözü. Velisine kalmasın, ömrünce yanar közü. Kökünden çözmüş gibi gündemdeki her derdi, Üçü beşe çıkardı, geldi yatağa girdi. Çocuk; çocuk doğursun diyerek fetva verdi. Ucuz işçi diyenin ayağı suya erdi. Bırakın kendi delsin üstündeki karını, Yaşayarak öğrensin ateşini harını, Koruyamazsınız ki; ömür boyu arını, Dik durmayı öğretin var bu işin yarını. |
Vaha