UYKULARIM
Uykularımı çalar suskunluğun
Bıçakla kesmişcesine acıtır canımı İki damla gelir de gözlerimden, Hiç varılmamış duraklar gibi, Biraz kasvetli biraz huzursuz.. Ve kaçırdığımız geceler gibi umutsuz.. Solar bekleyişlerinle gülmelerim... Bir kelimenle ruhum doyar, Kanatlanıp uçar hüzünlerim... Uykularımı çalar suskunluğun Soluksuz mahkum eder kağıtlara Bir esinle dökülür de kalemimden, Güzel bir müziğin notaları gibi Biraz uysal biraz hür kokan Ve ıssız bir çöl gibi tutuşturan Karışır soluklarına satırlarım Dalıp giden gözlerinle yatışır Durgunluğa gömülür zulümlerim.. Uykularımı çalar suskunluğun Kısacık vedalarda yiter zamanla Adım adım varırım sanardım da kıyılarına Koltuğumda tatlı bir uykuya dalar gibi Ne huzur veren ne dinlendiren Yalnız senli hayalleri kabusa çeviren Arınır yokluğunla kuşkularım Gün ışığıyla beni karşılar Kapanır yavaş yavaş göz kapaklarım... İdil Çiftçi |