Günebakan gülüşlerini sevdim

Sarı renkli, yeşil gözlü

Memleket yürekli çocuklarımın.

Gündöndü tarlasına gömdüler düşlerini…

Düşleriyle gün döndükçe

Güneşe döndü yüzleri:

erik dallarından kovardı Macır İsmail
-rahmetli-
bir de İsmet teyzenin yasaklıydı bahçesi.
buğdaylar dövülürdü
mahalledeki tek dibekte –sırasıyla-
çarpışınca tokmaklar havada
saçılırdı gülüşler ortalığa.
künkçeşmeden su taşınırdı küplere
kireçliydi suyu
kütür kütür yapardı turşuyu.
karadumandı adı ayçekirdeğinin
-hem de öyle bildiğiniz
çizgili çekirdekler gibi de değil
kapkara billahi, dopdoluydu içleri-

Hey gidi Marmara’mın suyuyla ayrılan

Ve üç denize de kıyılanan

Her daim kendisine

“göçmen misin” diye sorulan

Boz tüylü, çakır gözlü

Memleket yürekli çocukluğum:

pek severdik hem Karaoğlan’ı
hem de karadumanı.
hiç unutmam
orta ikideydim o zaman
karaduman çitleyerek okurduk Nazım’ı
“Memleketimden İnsan Manzaraları”
bir yıl sonra da
çingene sobasında yakıldı…
sormayın nedenini: 1980 yılı.

Ah benim günebakan gülüşlü

Memleket toprağım…

Doldur düşlerini avuçlarına

Büyüdü çocukların umut dolu…

efsanelerimiz olmadı
futalıların kavgalarından gayrı.
bir de Elmalı Kalesinde
hazine varmış diye duyardık –lanetli-
büyük büyük laflarımız da yoktu
yere göğe sığmayan.
ekerdik
biçerdik
-lise bir-
ilk göz ağrımın yarı bacağını
biçer dövere verdik…
-yanık yanık kokardı mektupları-

Gün döndü

Başladı güneşe akın…

Zamanıdır

Dokuz sekizlik marşların…

kasapların Nazmiyânımla
Işıkların Elmas’ın
kulakarkası taktıkları
çiçekleri vardı –meşhur-
“pek değerli olmuş” derdi Nazmiyânım
hakkından demlenince çay.,
kuyuya atmıştı kendini kocası.
Elmas’ın kocasıysa
-yani benim hiç görmediğim rahmetli dedem-
mutaflık yapar, dokurmuş çadır,
boydan boya gerilirmiş
keçi kılından burmalı ipler,
bir ucuna ince belli bardağa konurmuş rakı
tam karşısındaki uca da yerleştirilirmiş aynısı.
gelir bir yudum alırmış okkalı
geri geri döndüğünde mutaf dedem
öbür uçtakini de yudumlar
dokurmuş anasonlu çadırları…

-diyorum ya, öyle uzun boylu efsanelerimiz yokmuş bizim-

Büyüdüm

Yüzümü güneşe döndüm

Kucakladım güneşin çocuklarını



Şeyda Işık... ide damgalı şiirler