Neşe'li Feritey rabbim ! sen hayırdan ve huzurundan ayırma hayat mektebindeki sınavını alnı açık vermesini sağla bir annenin yürek hoplatan duasıydı yirmiyedi nisan gecesine imza atan pembeydi kimliği buğday tenine sarı başaklar ekilmiş yüzü güneşe dönük gülüşler inşa edilmişti mimiklerine umut tohumları toprağı eşeliyor mutluluğun bedeni gözler önünde yeşeriyordu kökü sağlam gövdesi güçlü duruşlar teyellenir kişiliğine o bir melekti havaya karışan nefesi ile ruhu okşayan cilvesi ile eteklerinden şanslar döken minik bir kız çocuğu ilkti babasının kardeleni annesinin el değmemiş kır çeçiği şimdi büyüdü karınca sırtında geçirdiği dünü bohçasına atıp koşar adımlarla karşılıyor yarını bir yanı bilmediği baharda yürürken diğer yanı arkasında bıraktığı eskilerden gökkuşağını çalıyordu elma şekerinden sevinçler mavi kıyılardan yorganlar alıp göğsünde tutamadığı nefsi ile çeyizini seriyordu evet masallar şehrinde bir oda da onlara ayrılmıştı kendileri yazacak kendileri yaşayacak gelecek adı verilen ömrü bahçesinde açmamış papatyalar ve koklanmamış güllerden bir demet çamuruna bata bata çıkacakları dünyanın yeni yüzü ile kocaman bir EVET dediler şahitler önünde kızım değildi belki ama canımdan bir parça kadar gerçekti kendisi Neşe’n bitmesin Ferit’li düşlerinde büyüsün hayallerin sevgili yeğenim 30/04/2012 16;40 eMİNE |